18 april 2009
Let op: onze eerste internetervaring in China is dat een aantal sites waaronder Hyves hier niet te bekijken zijn, dus als je geen reactie krijgt op je krabbel/berichtje, dan kan het zijn dat we 'm hier niet kunnen zien. Ook weten we dat niet alle smsjes aankomen, dus als je zeker wilt weten dat we de boodschap ontvangen, mail ons dan of reageer in het gastenboek!
Vanmorgen op tijd opgestaan om op tijd bij de bus te zijn, rond kwart voor 7 lopen we het hotel uit. We zien al gauw een taxi en die brengt ons in 5 minuten naar de opstapplaats. Stipt 7.30 vertrekken we vanuit Hanoi, op weg naar de grens, waar we rond 11 uur aankomen. Paspoorten afgeven, was nog even spannend, want we hadden onze departure card niet meer (had de Chinese ambassade eruit gehaald), maar geen enkel probleem. Nu nog China in, maar ook dit gaat zonder problemen voor ons, maar 1 van de andere toeristen, een Engelsman, wordt nog even goed bekeken. Ze vinden dat hij niet op z'n pasfoto lijkt, maar mag uiteindelijk wel door. Ook onze Lonely Planet, die we zorgvuldig hadden verstopt, is onopgemerkt gebleven, dus we hebben nog een reisgids. We hadden namelijk gehoord, en zelfs gelezen in de LP zelf, dat ze specifiek bij deze grensovergang nog wel eens worden ingenomen. Ondertussen ook kennis gemaakt met Japans-Amerikaans meisje dat 1,5 jaar in China werkt en zij vertelt ons van alles over China en zorgt ervoor dat we uiteindelijk in het centrum van Nanning worden afgezet. De rest van de toeristen reist door per bus of trein, maar wij besluiten om hier een nachtje te blijven. Het is inmiddels namelijk 17.30 en we zijn het reizen wel even zat. Vlakbij het station vinden we een hotel, zeer netjes zelfs met computer met gratis internet op de kamer, dus nu lekker rustig tikken op bed!
Na het douchen gaan we op zoek naar wat eten. Van een Australisch stel dat we in Vietnam hebben ontmoet, hebben we een kaart gekregen van Nanning, dus we hebben wel een idee waar we heen moeten voor het echte centrum. Wat ons meteen opviel bij het binnenrijden van Nanning is dat het echt een hele grote en moderne stad is. Overal worden kantoorgebouwen/flats gebouwd en er staan er ook al genoeg. Als we 's avonds het centrum inlopen zien we dat bijna alle gebouwen ook kleurrijk verlicht zijn. Het is hartstikke druk op straat en alle winkels zijn nog open (zoals in veel landen in Azië zijn de winkels 7 dagen per week zeker van 9-9 open). We zien voor het eerst sinds Thailand weer een McDonalds en daar gaan we eten. Normaal gesproken zie je in elke Mac veel toeristen en kan je erop vertrouwen dat de menuborden op z'n minst de namen van de gerechten in het Engels aangeven, maar dit is hier niet het geval. Dus bestellen we maar een compleet menu, door naar de borden te wijzen: Mc Chicken menu en Mc Wings menu. Na de eerste hap komen we erachter dat de gerechten hier toch iets anders zijn dan we tot nu toe (in Europa, Thailand, Maleisie en Singapore) gewend zijn: we hebben namelijk een Spicy McChicken en een Spicy McWings. Wel lekker, maar wel goed dat we er genoeg drinken bij kregen! Na het eten lopen we nog even door het centrum en verwonderen ons over China. We hadden niet een heel duidelijk beeld van hoe het zou zijn, maar dit hadden we niet verwacht. Voor Chinese begrippen is Nanning een onbeduidende stad, maar voor ons is het megagroot. Er is hier veel meer rijkdom dan in de vorige landen, zo zie je bij de Mc Donalds 'normale' mensen, terwijl je in andere landen toch meer de rijkere mensen/elite bij de Westerse zaken ziet. Daarnaast valt ons ook op dat Chinezen best lang zijn! We steken hier iets minder boven de meeste mensen uit, maar we worden nog steeds wel behoorlijk bekeken, omdat hier niet heel veel toeristen komen. We hebben namelijk vanavond geen enkele Westerling gezien!
Morgen reizen we door naar Guilin en mogelijk meteen door naar Yangshuo, de backpackerbestemming van China.
再见! (Tot ziens)